Er bestaan hierover twee punten.

Het eerste punt

Met een uitleg aangaande welayet wordt deze vraag beantwoord. Het gaat als volgt:

De welayet van de ashab die bekend staat als welayetul-kubra, welke uit de nalatenschap van de profeetschap is voortgekomen en die zonder de tussenliggende weg te bewandelen direct van het ogenschijnlijke naar de werkelijkheid overstapt, richt zich op akrebiyyetul-ilahiyye. Het is een weg van welayet die zeer kort, maar alsnog buitengewoon verheven is. Haar buitengewoonheden zijn beperkt, terwijl haar deugden daarentegen talrijk zijn. Keshf en keramat komt men op deze weg in geringe mate tegen.

Wat de keramat van de ewliya betreft, deze geschieden merendeels zonder opzet, onverwachts als een goddelijke gunst. Keshf en keramat vinden meestal plaats bij het bewandelen van de weg van het soefisme tijdens het spiritueel reizen, waarbij zij zich tot een bepaald niveau van het normale menselijke leven verlossen. Zodoende manifesteren zij buitengewone hoedanigheden. Wat de ashab betreft, dankzij de weerspiegeling, de aantrekkingskracht en het elixer van de nabijheid van de profeet was het voor hen niet vereist om het reusachtige bereik van een spirituele reis binnen het leven van een geestelijke orde over te steken. Zij konden via één stap en met één enkel gesprek met de profeet de waarheid bereiken.

Bijvoorbeeld, er zijn twee manieren om naar de gisteravond plaatsgevonden ‘Nacht van Kadr’ terug te keren.

De eerste manier bestaat uit een jaar door te reizen totdat men deze nacht opnieuw bereikt. Teneinde haar nabijheid te bereiken, dient men een verwijdering van één jaar te overbruggen. Dit is de weg van degenen die een spirituele reis ondernemen, zoals de meeste soefi’s.

De tweede manier bestaat uit het verlossen van het lichamelijke omhulsel dat afhankelijk is van tijd, zich geestelijk te verheffen en op die manier de ‘Nacht van Kadr’ van gisteren tezamen met de nacht van de feestdag van overmorgen op het huidige moment te beleven. De ziel wordt immers niet beperkt door de tijd. Wanneer het lichamelijke waarnemingsvermogen zich verheft tot het niveau van de ziel, breidt het huidige moment zich uit en omvat deze het verleden en de toekomst. Tijd die voor anderen de verleden tijd en de toekomstige tijd omvat, betekent voor een dergelijke persoon de tegenwoordige tijd.

Zoals dit voorbeeld, om de ‘Nacht van Kadr’ die gisteravond plaatsvond te kunnen bereiken, dient men tot het niveau van de ziel te stijgen en het verleden als tegenwoordig waar te nemen.

De kern van dit ingewikkelde geheim bevindt zich in akrebiyyetul-ilahiyye. Bijvoorbeeld, de zon is ons nabij, want haar lichtstralen, haar warmte en haar reflectie hebben wij door middel van een spiegel in onze handen. Echter zijn wij ver van haar verwijderd. Wanneer wij via haar straling haar nabijheid waarnemen, onze relatie tot haar beeld in onze spiegel begrijpen en op deze wijze het wezen van haar licht, haar warmte en datgene waaruit deze is samengesteld erkennen, dan ontvouwt zich voor ons haar nabijheid en begrijpen wij als zodanig dat zij ons nabij is en beseffen wij onze samenhang tot haar.

Wanneer wij daarentegen het trachten vanuit onze afstand dichter bij haar te komen en haar te leren kennen, dan dienen wij met ons verstand en met onze gedachten zeer veel reizen te ondernemen, teneinde op deze wijze aan de hand van wetenschappelijke principes in onze voorstelling naar de hemel op te stijgen en om de zon daarboven aan de hemel te kunnen beschouwen. Nadat wij haar licht, haar warmte en de zeven kleuren van haar licht door middel van een uitvoerig wetenschappelijke onderzoek zullen begrijpen, kunnen wij uiteindelijk dezelfde innerlijke nabijheid bereiken, die wij door een klein beetje bezinning op onze eigen spiegels kunnen verkrijgen.

Zoals in het bovenstaande voorbeeld duidelijk is gemaakt, richten de profeetschap en de welayet, die tot de nalatenschap van de profeetschap behoort, zich tot het ontvouwen van het geheim achter akrebiyyetul-ilahiyye. De andere vorm van welayet gaat uit van kurbiyyetul-ilahiyye en ziet zich derhalve gedwongen om veel opeenvolgende stadia van spirituele reizen te ondernemen.

Het tweede punt

Het waren niet alleen maar een paar joden die deze gebeurtenissen, waarbij drie van de vier rechtgeleide kaliefen shuheda zijn geworden, hebben veroorzaakt en die voor onrust het initiatief hebben genomen, waardoor men met de onthulling van hen de onrust en het opruien toch had kunnen voorkomen.

Immers, aangezien zeer vele en van elkaar verschillende stammen tot de islamitische gemeenschap zijn toegetreden, hebben vele van elkaar tegengestelde of zelfs met elkaar botsende stromingen zich binnen de islamitische gemeenschap met elkaar vermengd. In het bijzonder, nadat de nationale trots van enkelen onder hen door de klappen van Omar (ra) vreselijke wonden hadden opgelopen en zij ten diepste waren vernederd, wachtten zij natuurlijk op een gelegenheid om wraak te nemen. Omar (ra) had niet alleen hun oude geloof vernietigd, maar had eveneens hun oude heerschappij en hun soevereiniteit, waar zij zo trots op waren geweest, verwoest. Bewust of onbewust waren zij in een situatie geraakt, waarin zij er emotioneel de voorkeur aan gaven om wraak op de islamitische heerschappij te nemen. Het was om die reden dat er een gedeelte van intelligente en intrigante huichelaars, zoals de joden, de gelegenheid te baat hebben genomen, die de toenmalige toestand van de maatschappij hen heeft aangeboden. Dat houdt in dat het alleen mogelijk was om de toenmalige gebeurtenissen te voorkomen via de hervorming van de maatschappelijke verhoudingen en de verbetering van de verschillende standpunten. Aan de andere kant zouden deze gebeurtenissen door de ontmaskering van één of twee opstandelingen uiteraard niet voorkomen kunnen worden.

Indien er wordt gesteld: hoewel Omar (ra) vanaf zijn preekstoel tot één van zijn commandanten met de naam Saria “O Saria! De berg, let op de berg!”^[1] kon zeggen en kon bewerkstelligen dat Saria, die een maandreis van hem was verwijderd, hem hoorde en op deze wonderbaarlijke wijze een strategische zege kon boeken, die het niveau van zijn welayet bewijst, waarom kon hij zijn moordenaar Firuz niet opmerken, terwijl hij zich toch naast hem bevond?

Het antwoord: wij zullen deze vraag beantwoorden met het antwoord van Yakub (as). Men heeft Yakub (as) het volgende gevraagd:

“Waarom heb jij op het overhemd dat uit Egypte is meegenomen de geur van Yusuf (as) wel kunnen waarnemen, maar hem niet kunnen waarnemen toen hij in de waterput van Kanaän was terwijl hij zich in jouw nabijheid bevond?” Hij gaf als antwoord: “Onze situatie lijkt op die van bliksems. Deze zijn soms zichtbaar en soms verborgen. Soms gebeurt het dat wij ons op de hoogste plaats bevinden waaruit wij alles kunnen overzien. En een andere keer kunnen wij zelfs nog niet de wreef van onze voeten opmerken.”

Kortom: hoezeer de mens ook tracht de keuze van zijn handelswijze te bepalen, is de wil van Allah beslissend in overeenstemming met het vers

De goddelijke wil houdt de menselijke wil terug. Deze bevestigt de uitspraak “Wanneer de goddelijke wil spreekt, zwijgt de menselijke wil.”^[3][4]

Voor meer informatie lees ook:

Wat waren de wijsheden achter de redenen van de oorlogen die ten tijde van Ali (ra) hebben plaatsgevonden? Hoe kunnen wij degenen beschrijven die aan een dergelijke oorlog hebben deelgenomen, degenen die hebben gedood en die zijn gedood?